-
1 ταφος
I(ᾰ) ὅ [θάπτω]1) реже pl. похороны, погребение(τιμᾶν τάφῳ τινά Aesch.; ὅ τ. ἐγένετο ἐν τῷ χειμῶνι Thuc.)
δαινύναι τάφον Hom. — справлять погребальный пир2) тж. pl. место погребения, гробница, могила(τάφον καὴ σῆμα ποιῆσαί τινος Hes.; τάφοι πατρώϊοι Hom.; τ. πετραῖος Soph. и λάϊνος Eur.; ὀβελίσκοι περὴ τὸν τάφον Arst.)
τάφοι κεκονιαμένοι NT. см. κονιάωII